انواع حملات شیمیایی به بتن زیر آب:
بتن زیر آب در معرض تخریب ناشی از طیف وسیعی از مواد شیمیایی قرار دارد. این فرسودگی ممکن است به عنوان تخریب ناشی از مواد شیمیایی خارج از بتن، و ناشی از مواد شیمیایی موجود در خود اجزای بتن طبقه بندی شود.
عوامل خارجی انحلال بتن:
در موارد عوامل حملات خارجی، اغلبا آب منبعی اصلی از این مواد شیمیایی را فراهم می کند. آب همچنین محصولات واکنش های شیمیایی را به تدریج شسته و سنگدانه را از بین می برد در نتیجه سطوح جدید بتن را در معرض حمله بیشتر قرار می دهد.
عوامل داخلی انحلال بتن:
حمله داخلی توسط بتن متخلخل، ترک ها و حفره ها تسریع می شود. واکنش های قلیایی سیلیس و خوردگی ها نمونه هایی از حمله داخلی هستند. هنگامی که اجزای محلول بتن شسته می شوند، تخریب داخلی ایجاد می شود و در نتیجه مقاومت بتن کمتر و تخلخل بیشتر می شود.
بتن ناحيه پاشش، به دليل عرضه فراوان اكسيژن و چرخه هاي خيس و خشك كردن مكرر ناشي از امواج روزانه يا همان جزر و مد، مستعد حملات شيميايي است. مواد شیمیایی موجود در آب اطراف بتن می تواند باعث خرابی شود که سرعت آن از بسیار سریع تا بسیار آهسته متغیر است. موارد زیر اشکال رایج حمله شیمیایی است.
حمله داخلی: چندین واکنش شیمیایی می تواند بین اجزای تشکیل دهنده بتن رخ دهد. به طور معمول، محصولات واکنشی تولید می‌شوند که حجمی بیشتر از مواد جامد اصلی را اشغال می‌کنند که منجر به افزایش تنش می‌شود. ترک خوردن رایج ترین نوع واکنش های داخلی از نوع قلیایی-سیلیس است. در این مورد، مواد قلیایی موجود در سیمان پرتلند با سیلیس موجود در سنگدانه های خاص واکنش می دهند. ژل واکنش با مرطوب شدن منبسط می شود و باعث ایجاد تنش های کششی در بتن می شود. خیس شدن و خشک کردن متناوب که به طور مکرر در مناطق خیس و مرطوب رخ می دهد، این واکنش را تسریع می کند. همچنین، نمک در محیط‌های دریایی می‌تواند با افزایش غلظت یون سدیم تا زمانی که بالاتر از حداقل سطح لازم برای واکنش قلیایی باشد، واکنش‌های قلیایی را تسریع کند یا باعث ترک خوردگی و تورم بتن شود.
حمله اسیدی: بتن سیمان پرتلند (سیمان پودریست که از سنگ آهک و خاک رس تولید می شود و از مخلوط آن با مصالح سنگی دیگر خصوصا ماسه، شن و سنگ برای ساخت انواع ملات و بتن استفاده می گردد ) در برابر حملات اسیدی مقاوم نیست. در بیشتر موارد، واکنش شیمیایی بین اسید و سیمان پرتلند منجر به تشکیل ترکیبات کلسیمی محلول در آب می شود که سپس شسته می شوند. علائم اسیدپاشی از بین رفتن خمیر سیمان و در موارد شدید، از بین رفتن سنگدانه های درشت است. حملات اسیدی می توانند خوردگی را بوجود آورند.
حمله سولفات: اغلب در آب دریا، آب های زیرزمینی، رودخانه ها و آب های صنعتی سولفات های سدیم، پتاسیم، کلسیم یا منیزیم یافت می شوند. واکنش های شیمیایی که بین یون های سولفات و سیمان پرتلند انجام می شود منجر به تولید محصولات واکنشی می شود که حجم بیشتری نسبت به واکنش دهنده ها دارند. این تغییر حجم باعث ایجاد تنش هایی در بتن می شود که در نهایت منجر به ترک خوردگی و فرسودگی می شود. علائم حمله سولفات شامل ترک خوردگی و نرم شدن بتن است.
حمله یون منیزیم: غلظت یون منیزیم موجود در برخی از آب های زیرزمینی و در آب دریا ممکن است با هیدرات کلسیم سیلیکات واکنش داده و یون های کلسیم را با منیزیم جایگزین کند. هنگامی که این واکنش رخ می دهد، مقدار هیدرات کلسیم سیلیکات موجود در سیمان کاهش می یابد که منجر به کاهش مقاومت ماده سیمانی می شود. حمله یون منیزیم با نرم شدن سیمان و در نتیجه سطح بیرونی بتن مشاهده می شود.
حمله آب نرم: آب با غلظت بسیار کم مواد معدنی محلول در آن، ممکن است کلسیم را از خمیر سیمان یا سنگدانه بشورد. این یک مشکل خاص در آب است که با ذوب برف رخ می دهد. همچنین برخی از جریان های فرآیندی آب، مانند آب غیر معدنی مورد استفاده برای دیگ های بخار، می توانند کلسیم خمیر سیمان را نیز حل کنند.
تمام این موارد باعث انحلال سازه های بتنی می شود که تعمیر و نگه داری از این سازه برای مدت زمان های طولانی بدون ایجاد هیچ گونه مشکل یکی از دغدغه های اصلی این روزهای صنایع مختلف می باشد. از این رو مواد تعمیر کننده سازه ها روزانه در حال زیاد شدن و بهتر شدن هستند. یکی از بهترین و کاربردی ترین مواد مورد نیاز برای تعمیر و نگهداری سازه های بتنی در زیر آب و محیط های مرطوب ملات چند منظوره بر پایه اپوکسی هیدروفیلیک مخصوص محیط خیس و زیر آب می باشد.
ویژگی های ملات چند منظوره بر پایه اپوکسی هیدروفیلیک مخصوص محیط خیس و زیر آب:
- بر پایه اپوکسی‌های هیدروفیلیک
- بدون نیاز به حلال
- ماندگاری بالا
- مقاومت مکانیکی بالا
- چسبندگی بالا و بدون نیاز به پرایمر
- قابل استفاده تا عمق ۵۰ متر زیر آب
- مقاومت بالا در برابر عوامل شیمیایی و خورنده