انواع میکروارگانیسم های مولد رسوب، جلبک و خزه

تنوع زیستی موجودات دریایی

بیش از چهار هزار ارگانیسم آلوده در سراسر جهان شناسایی شده است. در میان آنها، باکتری ها، دیاتوم ها و هاگ جلبک ها میکروارگانیسم های اصلی هستند که بر روی بدنه کشتی ها مستقر می شوند. از سوی دیگر بارناکل ها، کرم های لوله ای، بریوزوآرها، صدف ها و جلبک ها رایج ترین موجودات بزرگ درشت هستند.

اثرات محیطی بر رسوب گیری

تجمع و رسوب ارگانیسم‌های رسوب‌دهنده دریایی تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله شوری، pH، دما، میزان مواد مغذی، نرخ جریان و شدت تابش خورشیدی است. این عوامل از نظر فصلی، مکانی و با عمق متفاوت است.

اثرات زیرلایه

نشست ارگانیسم های آلوده می توانند تحت تأثیر بستری که روی آن می چسبند باشند. انرژی سطحی و آب گریزی زیرلایه ها یکی از مهم ترین پارامترهای فیزیکی و شیمیایی است که بر تجمع و قدرت چسبندگی رسوب تاثیر می گذارد. برخی از گونه‌های رسوب‌کننده ترجیحاً روی بسترهای آبگریز می‌چسبند (مثلاً بریوزوئرها)، برخی دیگر مانند بارناکل‌ها ترجیح می‌دهند روی بسترهای آب‌دوست بچسبند، و هیدرووئیدها بر روی سطوح آبگریز و آب‌دوست می‌نشینند.

با این حال، این رفتار کلی ممکن است بسته به وضعیت فیزیولوژیکی و شرایط آب دریا متفاوت باشد. زبری ممکن است نقشی در نشست ارگانیسم‌های آلوده بر روی سطوح غوطه‌ور داشته باشد زیرا بی‌نظمی‌های سطحی (آنفراکتوزیته) ایجاد شده باعث افزایش سطح می‌شود که می‌تواند به طور بالقوه کلونیزه شود. علاوه بر این، آنفرکتوزها محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها و دیگر موجودات دریایی هستند، زیرا در این مناطق محدود در برابر تهاجمات بیرونی، برش و سایش محافظت می‌شوند، بنابراین حذف آنها توسط یک عمل هیدرودینامیکی دشوار می‌شود.

فن آوری های ضد رسوب (پوشش های ضد جلبک و ضد خزه)

آسیب و زیان رسوب میکروارگانیسم ها، افت سرعت کشتی، ضررهای اقتصادی ناشی از افزایش مصرف سوخت، تغییر راندمان و ایجاد مشکلات در سیستم های مدیریتی و… دیگر است. تقریباً همه کشتی ها دارای یک پوشش رنگ ضد رسوب بر روی بدنه زیر آب هستند.