شاخص مقاومت آتش، چوب طبیعی است. چوب های مقاوم در برابر آتش با استفاده از پوشش های کامپوزیتی که منحصرا برای این موضوع طراحی و ساخته شده اند.
مراقبت از آتش و محافظت از چوب یکی از مراحل اجباری ساخت و ساز، با توجه به اشتعال پذیری اشیاء چوبی است.
آتش‌سوزی در ساختمان‌های تجاری و مسکونی یکی از نگرانی‌های اصلی در طراحی و ساخت ساختمان‌هایی است که ساخته می‌شوند. مصالح ساختمانی انتخاب شده، تأثیر اساسی بر حساسیت ساختمان در برابر آتش سوزی و همچنین بر الزامات حفاظت از آتش که ساختمان باید برآورده کند، خواهد داشت.
چوب یک ماده قابل احتراق است و تکیه گاه طبیعی برای شعله های آتش.
یکی از اهداف اصلی کدهای ساختمانی و آتش نشانی محدود کردن گسترش آتش و محافظت از ساختمان های مجاور، هنگام آتش سوزی است. به عنوان مثال، ساختمان هایی که در مجاورت یکدیگر قرار دارند باید اطمینان حاصل کنند که سازه های پانل های چوبی (در صورت وجود) توسط یک سیستم بازدارنده آتش محافظت می شوند.
رنگ کندسوز کننده بر روی سازه های چوبی، برای کاهش سرعت گسترش آتش استفاده می شود و روشی موثر برای به تاخیر انداختن یا جلوگیری از فروریختن ساختمان در هنگام آتش سوزی است.
با توجه به روش کاربرد، مواد و سیستم های حفاظت در برابر آتش به دو دسته طبقه بندی می شوند:
مواد آغشته‌کننده‌ای که به چوب نفوذ می‌کنند، معمولاً به شکل محلول‌های آبی یا در کاربرد با حلال‌های دیگر (مانند NH3 مایع)
پوشش های فعال سطحی، تشکیل یک لایه محافظ بر روی سطح چوب، به شکل لاک، رنگ (اغلب منبسط شونده)، فویل، الیاف، یا موانع آتش نازک.
به طور کلی، صرف نظر از سیستم تشخیص و اطفاء حریق اعمال شده، مصالح چوبی باید به طور موثر در برابر آتش محافظت شود. همیشه لازم است واکنش آتش کاهش یابد، شروع احتراق کاهش یابد، مقاومت در برابر آتش افزایش یابد و ظرفیت تحمل در هنگام قرار گرفتن در معرض آتش بهبود یابد.
به طور دقیق‌تر، مقاومت در برابر آتش نشان‌دهنده زمانی است که در طی آن یک عنصر ساختاری یا جداکننده خواص خود را حفظ می‌کند (عایق، یکپارچگی و ظرفیت تحمل).
المان های باربر چوبی مانند تیرها و ستون ها باید برای مدت معینی در برابر آتش مقاومت کنند تا زمانی که به حالت های برسند که در این نقاط دیگر مطابق طراحی عمل نمی کنند. این زمان بر حسب دقیقه به صورت R15، R30، R60 و غیره بیان می شود، که در آن R به حفظ ظرفیت باربری برای مدت زمان مشخص شده اشاره دارد که در دقیقه نشان داده شده است.
ایمنی آتش سوزی شامل پیشگیری، تشخیص، تخلیه، مهار و اطفای حریق است. پیشگیری از حریق اساساً به معنای جلوگیری از اشتعال مداوم مواد قابل احتراق با کنترل منبع گرما یا مواد قابل احتراق است. این شامل طراحی، نصب یا ساخت و نگهداری مناسب ساختمان و محتویات آن است. اقدامات ایمنی مناسب در برابر حریق بستگی به فرآیندهای در حال وقوع در ساختمان دارد. آشکارسازهای دود و گرما را می توان برای تشخیص زودهنگام آتش سوزی نصب کرد. تشخیص زودهنگام برای اطمینان کافی، ضروری است
گزارش آزمایشگاه آتش مرکز تحقیقات، راه و ساختمان ایران
